Eenmanszaken, vrije beroepen en bestuurders van vennootschappen grijpen steeds vaker terug naar een gemotoriseerde tweewieler als oplossing voor het fileleed en/of als vrijetijdsvervoermiddel. Ze genieten daarbij van mooie belastingvoordelen. Maar hoe zit de fiscale (voor)vork aan de steel?
De overheid ziet op korte termijn maar één oplossing om de wurggreep van het verkeer op de economie en de volksgezondheid te lossen: automobilisten uit hun auto krijgen. Vandaar dat ze inzet op openbaar vervoer en thuiswerk, maar ook op gemotoriseerde tweewielers. Die glippen tussen de files door en hebben (doorgaans) een kleinere ecologische voetafdruk dan een personenauto. Mede daarom worden ze fiscaal bevoordeeld.
BIV en verkeersbelasting motorfietsen
“Gemotoriseerde tweewielers” worden wettelijk, verkeerstechnisch maar ook fiscaal ingedeeld in twee hoofdcategorieën: bromfietsen en motorfietsen. Bromfietsen hebben een motorinhoud van maximum 50 cc of produceren maximaal 4 kW aan elektrisch vermogen en zien hun maximumsnelheid beperkt tot 25 km/h (Klasse A) of 45 km/h (Klasse B). Overstijgt de tweewieler deze parameters, dan gaat hij als motorfiets door het leven.
Op bromfietsen betaal je geen Belasting op Inverkeerstelling (BIV). Op motorfietsen is dat wél het geval. Het tarief wordt bepaald door de motorinhoud en het vermogen. De jaarlijkse verkeersbelasting is enkel verschuldigd voor motorfietsen met een inhoud van 251 cc of meer. Opmerkelijk is dat er voor de berekening van deze belastingen geen regionale verschillen zijn en dat er geen rekening wordt gehouden met milieucriteria.
Er is maar één uitzondering: elektrische motorfietsen. In Vlaanderen zijn die sinds 2019 vrijgesteld van zowel BIV als jaarlijkse verkeersbelasting. In Brussel betaal je wél BIV (de minimumbijdrage), maar geen verkeersbelasting. In Wallonië betaal je steeds de minimumbijdrage, dat wil zeggen € 61,5 euro aan BIV en € 69,30 per jaar aan verkeersbelasting. Voor een e-motor met een vermogen van 121 kW of meer kan het voordeel oplopen tot ruim 2.400 euro.
Fiscale aftrekbaarheid motorfiets
Kosten gerelateerd aan het gebruik van een gemotoriseerde tweewieler zijn in principe 100 procent aftrekbaar. Dit in tegenstelling tot bij de personenwagens, waarvan de fiscale aftrekbaarheid voor bedrijven en eenmanszaken varieert naargelang van de CO2-uitstoot en de brandstofsoort.
Opgelet: heb je een vennootschap, dan kun je de kosten integraal aftrekken, maar heb je een eenmanszaak of beoefen je een vrij beroep, dan kun je enkel de beroepsmatige kilometers in rekening brengen. Daarom kun je maar beter een rittenboek bijhouden om de aftrekbare kosten te bewijzen. Stel, je rijdt per jaar 4.000 kilometer, waarvan 3.000 zakelijk en 1.000 privé. In dat geval mag je 75 procent van je motorkosten in mindering brengen van je inkomsten.
Wat die motorkosten betreft: het gaat om onder meer de brandstof, het onderhoud, de banden, de belastingen en de verzekering, maar ook de beschermende kledij en de afschrijving of de leasekosten. Normaliter wordt een motorfiets afgeschreven over vijf jaar. Rij je weinig, dan kan de termijn worden opgetrokken naar zeven jaar. De kledij mag je op drie jaar afschrijven.
BTW-aftrek motorfiets
Voor een vennootschap en voor een btw-plichtige eenmanszaak of vrij beroep is de btw op de aankoop, het onderhoud en de herstelling van de motor en het toebehoren aftrekbaar a rato van het beroepsgebruik, aldus Ondernemingsdatabank.
Net als bij een personenwagen heb je daarbij de keuze uit drie methodes: een rittenboek bijhouden met daarin het exact aantal gereden kilometers om zo de verhouding privé-zakelijk te bepalen, de semi-forfaitaire formule op basis van het woon-werkverkeer, of het beroepsforfait van 35 procent (beslissing E.T. 119.650/4, 09.09.2012).
Voordeel van Alle Aard motorfiets
Wie als bestuurder van een vennootschap een zakelijk bekostigd voertuig privé gebruikt, geniet een zogenaamd voordeel van alle aard (VAA) en moet daarop belastingen betalen. In tegenstelling tot bij auto’s geldt voor motoren geen forfaitaire berekeningswijze op basis van de cataloguswaarde, de CO2-uitstoot, de brandstofsoort en de leeftijd. Je moet bij gemotoriseerde tweewielers kijken naar de verhouding privé-beroepsmatig om het VAA af te leiden.
In het bovenstaande voorbeeld rijd je jaarlijks 3.000 kilometer zakelijk en 1.000 privé. Als het bedrijf op jaarbasis € 4.000 uitgeeft aan de motorfiets (afschrijving, onderhoud, brandstof, btw, enzoverder), dan bedraagt je VAA 25 procent van 4.000 dus 1.000 euro. Je zal daarop dan zo’n 53 procent aan personenbelasting betalen, dat wil zeggen 530 euro per jaar.
Een andere optie is dat de vennootschap het privégebruik van de motorfiets doorrekent aan de bestuurder ervan. Het doorgerekende bedrag moet realistisch zijn en dus de kostprijs van de privékilometers dekken, als je wil dat de fiscus het niet-aangeven van een belasting op privégebruik aanvaardt.
Als eenmanszaak betaal je geen Voordeel van Alle Aard: het privégebruik wordt immers verrekend in het gedeelte niet-aftrekbare kosten.
