In de vroege jaren negentig was het Renault-Williams team erg succesvol in de Formule 1. Renault zag de kans om dit succes uit te buiten door een echte sportwagen te lanceren. De Spider werd ontwikkeld in de Alpine-site van Dieppe en medio 1994 werd een eerste prototype getoond. Het gedurfde ontwerp was geïnspireerd op de Alpine A220 Cévennes, een rallywagen uit de jaren zeventig met een erg korte achterkant. Om gewicht te besparen, werd voor de structuur van de Spider aluminium gebruikt, waardoor hij slechts 930 kg op de weegschaal zette. Qua aandrijving koos men voor de tweeliter F7R motor van 150 pk die werd afgeleid van de krachtbron die in de Clio Williams en de Mégane Coupé 16V werd gebruikt. 

Het publiek kreeg de Spider voor het eerst te zien op het autosalon van Genève in 1995. De Spider was verkrijgbaar in twee versies: één zonder voorruit en eentje met voorruit. Hoewel die laatste 35 kg meer weegt, werd de versie met voorruit het populairst, omdat die veel praktischer is voor dagelijks gebruik. Het model werd volledig met de hand gebouwd in Dieppe en is ontdaan van alle extra’s. Er is bijvoorbeeld geen verwarming als zodanig. Alleen via de koelradiator in het motorcompartiment, vlak achter de stoelen, kan je op koude dagen enkele graden winnen. Er is echter geen temperatuurregeling en ook een ABS-systeem ontbreekt. Door de korte wielbasis (2,34 m) vertoont de Spider overigens een bijzonder levendig rijgedrag. 

Tussen 1995 en 1999 werden slechts 1.726 Spiders gebouwd, waaronder 80 Spider Trophy-exemplaren voor het gelijknamige Europese kampioenschap. Deze bijzondere wagen was niet bedoeld voor massaproductie omwille van zijn ronduit radicale filosofie. Hoewel er niet zoveel exemplaren van zijn verkocht, is het model toch erg bekend. De Spider staat in ieders geheugen gegrift, zelfs 25 jaar na de lancering. Zelfs na een kwarteeuw doet hij nog steeds de hoofden van liefhebbers en verzamelaars draaien. Die kijken trouwens ook op van de forse prijzen die voor de schaarse exemplaren worden gevraagd.