Terwijl de vrij conservatieve Volvo EX90 met zijn zeven zitplaatsen inzet op grote gezinnen, heeft Polestar op hetzelfde SPA2-platform een eigenzinnige, sportieve vijfzitter gebouwd. Je zit achterin bijzonder ruim, maar nog indrukwekkender is het gemak waarmee de Performance-versie de scherpste bochten verorbert om gretig naar de volgende kronkel in de weg te spurten. 

Hij heeft lang op zich laten wachten, de Polestar 3. De productiestart moest naar verluidt door softwareproblemen worden uitgesteld. Bij Tesla hadden ze in dezelfde situatie het model ongetwijfeld as such op de markt gesmeten om de bugs er gaandeweg uit te halen aan de hand van over-the-air software-updates. Dat is een praktijk die Polestar gelukkig niet heeft gekopieerd van zijn concurrent, al heeft het hen ongetwijfeld wel wat bestellingen gekost.

Het gamma bestaat vandaag uit twee versies: de Long Range Dual Motor en de Long Range Dual Motor met Performance Pack. Beide beschikken over twee elektromotoren en een accu van 107 kWh netto, goed voor een rijbereik van 560 kilometer als je voor de krachtigste van de twee gaat. Hier geen 800V-technologie, maar toch een snellaadvermogen van 250 kW. De benaming “Long Rang Dual Motor” doet overigens vermoeden dat er ook een (goedkopere) Standard Range Single Motor in de pijplijn zit.

Polestar 3: waarmee vergelijken?

Waar we de Polestar 3 moeten situeren? Met zijn 4,9 meter lange en 1,97 meter brede lijf is dit een E-segmenter, net als de Tesla Model X, de Mercedes-Benz EQE SUV, de Audi Q8 e-tron, de BMW iX, de Maserati Grecale Folgore, de Kia EV9 en de voorgenoemde Volvo EX90, waarmee hij zijn bouwstenen deelt. Toch tapt hij uit een heel ander vaatje dan zijn rivalen, die hun SUV-heid graag in de verf zetten en hoog boven het asfalt uittorenen. 

Niet zo met de Polestar 3, die verrassend compact oogt voor een auto in dit segment, te wijten aan zijn erg lage daklijn die vanaf de C-stijl de landing inzet om te eindigen in een afgeknotte, overspoilerde poep. ”De bovenste centimeters van een SUV vangen alleen maar wind en zijn overbodig”, aldus de ontwerper. Dertien in een dozijn kun je dit niet noemen – alleen de snuit met horizontale T-lichtblokken kan de verwantschap met grote broer Volvo niet verbergen. 

Polestar 3: voorbeeld van duurzaamheid

Als je veel belang hecht aan duurzaamheid en afwerkingskwaliteit, dan moet je je licht zeker laten schijnen over de Polestar 3. De constructeur gaat er prat op dat de totale productievoetafdruk van de auto tot de laagste ter wereld behoort, dat er een maximum aan gerecyclede grondstoffen wordt gebruikt voor plastics en aankleding en dat de auto zich ook gemakkelijk laat ontmantelen op het einde van zijn allerlaatste rit. 

Toch voelt alles heel kwalitatief aan. De voorstoelen zitten voortreffelijk (ze komen dan ook van bij Volvo), zeker de geventileerde en masserende exemplaren die je kunt bestellen in combinatie met het optionele nappaleder. Nappaleder, zei je? Ja. Polestar koopt het aan van Bridge of Weir, een Schotse leverancier die dierenwelzijn hoog in het vaandel voert en een totale traceerbaarheid garandeert. Tja, ergens vloekt het met het duurzaamheidsconcept van Polestar, omdat je door leder af te nemen de vleesindustrie sponsort. Anderzijds is ‘vegan leder’ ook niet altijd zo proper als sommige merken doen uitschijnen. De productie ervan creëert ook uitstoot en afval en het is lastig te recycleren.

Polestar 3: in de naam van rijplezier

Los daarvan schuilt dé hoofdreden om de Polestar 3 Performance Pack te kopen in zijn naam. Deze 517 pk en 920 Nm krachtige versie richt zich tot sensatiezoekers die geen genoegen nemen met een 0-naar-100-sprinttijd van meer dan 5 seconden. Voeg daarbij de adaptieve luchtvering en vooral de torque vectoring op de achteras (de twee wielen kunnen los van elkaar aangedreven worden) en je krijgt een lichtvoetige sprintmachine die kilo’s rijplezier biedt op haarspeldbochten. 

Je gelooft haast niet dat je aan het stuur van een SUV zit, zo vlak weet hij zijn koets te houden. Een scherpe bocht uitaccelereren gaat amper gepaard met wielspin, tenzij je het écht bont maakt en/of de stabiliteitscontrole uitschakelt. Je kunt diverse rijparameters (stuurbekrachtiging, rijhoogte, schokdemping, krachtontplooiing, …) instellen via het centrale aanraakscherm in portretopstelling, dat op Google’s Android Automotive OS draait en zich behoorlijk vlot laat bedienen. 

Gepreconfigureerde rijmodi, zoals Eco, Comfort en Sport, die zijn er niet. Ook zoek je vergeefs naar flippers aan het stuurwiel om de mate van regeneratief remmen te regelen – dat kan enkel via het display. Een ramp is dat niet, maar het was toch een toegevoegde waarde geweest. Ik geef het maar mee als tip, Polestar. 

Polestar 3 Bowers & Wilkins Dolby Atmos 

Nog een goede reden om de Polestar 3 te overwegen is de optionele 25 speakers tellende, 1610 watt sterke boenkinstallatie van Bowers & Wilkins met ruimtelijke klankweergave via Dolby Atmos. Je moet wel de Tidal-muziekapp gebruiken om te kunnen genieten van deze rijdende orkestbak, want Spotify en Deezer, bijvoorbeeld, leveren de muziekfiles niet met alle benodigde digitale informatie om alle speakers aan te sturen. Selecteer je favoriete playlist, stel je voorkeursinstellingen in en laat je omringen door de muzikanten. Het lijkt wel alsof ze met je meerijden in de auto. 

Kostprijs van dit auditief orgasme on demand? Exact € 6.000. Voor dat bedrag krijg je het Plus-pakket, dat meteen ook een head-updisplay, actieve ruisonderdrukking, een infraroodfilterende voorruit, een geluiddempende achterruit, een laadvloer met opklapdeksel (om spullen op hun plaats te houden), verwarmingselementen voor de achterbank, het stuurwiel en de ruitenwisserbladen, elektrische sluitbekrachtiging op de portieren, een elektrisch bediende stuurkolom en een fijnstoffilter omvat. Koopje, zou ik bijna zeggen.

Polestar 3: beperkend optiebeleid

Tegelijk raken we met het voorgaande een tere plek aan. Je kunt je Polestar 3 niet à la carte aankleden, in tegenstelling tot bij zijn premium rivalen. Individuele opties zijn haast niet beschikbaar. Bovendien zijn de pakketten vaak cumulatief. Zo kun je het Plus-pakket niet krijgen zonder het Pilot-pakket (Pilot Assist, Lane Change Assist, 360°-camera, et cetera) en moet je (een van) beide pakketten aanvinken als je nappaleder wenst.

Ook het kleuren- en bekledingspalet is vrij beperkt voor een premiumauto. Voor het koetswerk heb je enkel keuze uit zes koude tinten, van wit over grijs en donkerblauw tot zwart. Dat is nu eenmaal de huisstijl van Polestar. Ook het interieur is gespeend van frivoliteit (tenzij je voor de goudkleurige veiligheidsgordels gaat), maar toch is de sfeer behaaglijk. Het vaste panoramadak zorgt voor aangenaam daglicht, maar naar een jaloezie of andere vorm van verduistering zoek je vergeefs. 

Polestar 3: werkpuntjes

Hier en daar is er dus ruimte voor verbetering. “Over enkele maanden kunnen we als optie een systeem aanbieden dat het dak geheel of in delen verduistert aan de hand van speciale kristallen, die het glas vertroebelen als er geen stroom door vloeit en helder maken als dat wel het geval is”, fluisterde een Polestar-woordvoerder ons toe. 

Wij hebben hem dan maar teruggefluisterd dat ze beter nog wat sleutelen aan de werking van de adaptieve cruisecontrol. Die bouwt een erg grote veiligheidsmarge in door ver achter de voorligger te blijven. De volgafstand valt trouwens niet te regelen. Een plausibele uitleg kregen we daar niet voor. Op die manier kruipt het ene voertuig na het andere tussen jouw Polestar en de wagen voor je. Je kunt dit enigszins opvangen door met wat gas je voorligger te naderen, maar dan schiet de ACC natuurlijk zijn doel voorbij.

Nog iets om te rapporteren? Ja, dat de koffer met zijn 484 liter kleiner is dan die van de BMW iX1. Dat is echt ondermaats. Polestar verdedigt deze keuze door te zeggen dat de prioriteit op de ruimtebeleving op de achterbank lag en dat je ook nog een frunk hebt voorin. Kan wel zijn, maar het euvel had opgelost kunnen worden door te opteren voor een verschuifbare achterbank. 

Polestar doet de dingen anders. Eigenzinnigheid en rijsensaties gaan hand in hand met rationaliteit en duurzaamheid. Sommige hoofdstukken moet je nemen voor wat ze zijn, maar globaal genomen leest het verhaal van de Polestar 3 als een trein.