In de voor de transitie naar elektrisch rijden heel onzekere tijden was de ontwikkeling van een echt nieuwe Kuga bij Ford absoluut nog niet aan de orde. Versleten is de auto overigens ook nog lang niet, een opwaardering mocht echter wel. Autonieuws ging er in onze Ardennen de weg mee op.

Aan de top van het gamma met de ‘klassieke’ Ford-personenwagens, de volledig elektrische modellen en speciale gevallen als de (Amerikaanse) Explorer, de Bronco, de Mustang, de Ranger en de grote Tourneo-familie dus even niet meegerekend, staat al een tijdje de Kuga te blinken. De Mondeo is, voor wie dat zou hebben gemist, namelijk al een tijdje uit de catalogus geschrapt. Met de opfrissing van de middelgrote SUV trof dat laatste lot ook de dieselmotoren, voor de Kuga kan je nu kiezen tussen een 1,5 liter grote viercilinder met 150 pk (en manuele zesbak) en enkele variaties op het hybride thema. Die van het zelfopladende type kan zowel met voor- als met vierwielaandrijving worden geleverd, erboven staat nog altijd een plug-inhybride. Ze gebruiken allemaal dezelfde en 2,5 liter grote viercilinder, in de FHEV en de PHEV is de combinatie met de elektrische assistentie goed voor respectievelijk 180 (182 met 4x4) en 243 pk.

Bekende technologie

Voor onze ‘nieuwe’ kennismaking met de opgewaardeerde Kuga kozen we voor die laatste variant, die heeft een batterij met een capaciteit van 14,4 kWh. Met 7 kW laat die zich in 3,5 uur volledig opladen, ze is goed voor een natuurlijk eerder theoretisch elektrisch rijbereik van 66 kilometer. Tot voor kort zouden we dat een knap resultaat hebben genoemd, ondertussen zijn er ook al PHEV’s (onder meer bij de grote Volkswagen-familie) die 100 kilometer en meer halen. 

Zoals al gezegd, het gaat hier dus niet om een volledig nieuwe Kuga en evenmin om echt nieuwe technologie. Aan de aandrijving is op een herwerkte CVT (zie verder) na zelfs quasi niets veranderd, net als bij de zowat op hetzelfde moment opgefriste Puma ‘beperkt’ het nieuws zich dus eigenlijk tot een hertekend front voor het koetswerk, een best wel grondig opgewaardeerd interieur en een... vereenvoudiging van het aanbod. 

Wat voorafging

Maar we gaan nog even terug in de tijd. De eerste Kuga werd in 2008 gelanceerd, met een koetswerk dat toch een beetje het midden leek te houden tussen een monovolume en een SUV. Begeesteren deden de looks zeker niet, het onderstel zorgde wel al voor behoorlijk wat rijplezier en bezorgde de auto qua rijdynamiek meteen een sterke reputatie.

De tweede generatie van 2013 wist de ogen al wat meer te verwennen, in de VS werd de nochtans grotendeels in Europa ontworpen auto als Escape uitgebracht. In de lente van 2020 en dus in volle coronacrisis werd opnieuw een zowat volledig nieuwe Kuga gelanceerd. Die zag er toen nog een pak dynamischer en zelfs stoerder uit, zeker als je voor een ST-Line ging. Naast al dan niet elektrisch geassisteerde benzinemotoren waren er ook nog Kuga’s op diesel, de PHEV werd al snel de best verkochte auto met zo’n aandrijving in zijn segment. Dat bleef hij ook tot en met vorig jaar, in 2024 wordt hij tot op heden echter voorafgegaan door de – voor Ford toch – ‘vervelende’ Volvo XC60.

Avontuurlijke Active

Wie weet, misschien brengt de Kuga-opwaardering daar binnenkort toch weer verandering in. Uiterlijk onderscheidt ‘nieuw’ zich dus van ‘oud’ door vooral het design van het front. Het tovert de Ford qua looks meteen naar 2024, met een echt wel stoerder rooster, kunstiger gevormde en dus ook fijnere of toch plattere lichtblokken met alleen nog LED’s en een hertekend logo.

Nieuw in het Kuga-aanbod zijn de avontuurlijkere en qua looks best wel geslaagde Active- en Active X-uitrustingsniveaus, je kan daarnaast ook nog kiezen voor Titanium, ST-Line en ST-Line X. Van de Vignale-aankleding is er geen spoor meer, die ooit zelfs haast als een ‘apart’ luxemerk aangekondigde uitrustingslijn was echt geen lang leven beschoren. Anno 2024 lijkt het Active-pak inderdaad ook wel wat relevanter.

Weinig inspirerend

Relevant was de algemene opwaardering van het nog altijd ruime en met de verschuifbare achterbank evengoed praktische interieur beslist ook. Het beschikt nu over een digitaal en configureerbaar instrumentenbord van 12,3 duim en een centraal infotainmentscherm van natuurlijk het aanraaktype van 13,2 duim. Dat laatste is niet echt heel ‘elegant’ in de boordplank geïntegreerd, het is als een grote tablet zowat letterlijk bovenop de middenconsole geplaatst.

Echt inspireren doet het allemaal niet, maar Sync 4 houdt wel een flinke progressie inzake connectiviteit en ook gebruiksgemak in. Al kunnen we niet genoeg herhalen dat het weghalen van fysieke knoppen voor functies als de airco en in dit geval zelfs de rijmodi door ons maar zelden als een echte vooruitgang wordt gezien. Android Auto en Apple CarPlay kunnen nu draadloos worden gebruikt, je kan je telefoon evengoed zonder kabel opladen en nogal wat functies laten zich (gelukkig) ook met de stem bedienen. 

Nieuwe transmissie

Lijkt er aan de plug-inhydride combinatie van (grote) benzine- en elektromotor nauwelijks iets te zijn veranderd, dan komt die PHEV (en de vierwielaangedreven FHEV) wel met een nieuwe CVT-automaat. Die zorgt alvast op papier voor vlottere acceleraties, zo lukt de spurt van 0 naar 100 km/h nu in een knappe 7,3 seconden. Ter vergelijking, daar had je voordien 9,2 tellen voor nodig. Dezelfde transmissie laat ook toe met de auto tot 2.100 kilo te trekken, een winst van maar liefst 600 kilo. Vanzelfsprekend is ook de veiligheidsuitrusting aan de recentste Europese verplichtingen aangepast, het maakt deel uit van de ingredriënten van alle facelifts waar we dit jaar op worden getrakteerd.

Aan het weggedrag van de Kuga kon eigenlijk niets meer worden verbeterd, de Ford toont zich op dat terrein al jaren een van de beste van de klas. Er waren Taunus- en ook nog Sierra-tijden waarin Fords op zijn Amerikaans veel liever rechtdoor reden dan een bocht in te duiken, daar hebben de ingenieurs ondertussen allang verandering in gebracht. Ook deze middelgrote SUV heeft een zowel strak als behoorlijk comfortabel onderstel en een besturing die voor heel wat feedback zorgt.

Prettig rijden

Ook met de omwille van de relatief grote batterij behoorlijk zware PHEV is het nog heel prettig rijden. De krachtige hybride aandrijving, waarvoor Ford overigens geen maximumkoppel opgeeft, zorgt zoals gezegd ook voor meer dan correcte prestaties. Dat is zeker ook te danken aan die vernieuwde CVT-automaat, die functioneert hier ook wat beter dan in nogal wat andere auto’s met een vergelijkbare transmissie. De overgangen tussen rijden op benzine en met de energie van de batterij zijn niet of nauwelijks voelbaar, tenzij je de verbrandingsmotor veel toeren laat maken en hij zich wel in het interieur komt manifesteren. Het heel lage WLTP-verbruik kan je in de praktijk natuurlijk nooit evenaren, het hangt sowieso sterk af van je rijstijl en van het type wegen (snelweg, de stad...) die je het vaakst gebruikt. 

Het interieur van de Kuga mag dan flink onder handen zijn genomen en qua connectiviteit en aanverwante trends weer mee zijn met zijn tijd, van de gebruikte materialen en ook de looks zijn we toch wat minder onder de indruk. Recentere concurrenten komen in elk geval met fraaiere ontwerpen, qua gebruiksvriendelijkheid moet de Kuga er gelukkig niet echt voor onderdoen. Vanbuiten zijn de stoerdere koetswerkattributen met nogal wat zwarte en zilvergrijze kunststof van de nieuwe Active-uitvoering wel geslaagd, met een prijskaartje van € 47.175 kost die dan wel € 1.800 euro meer dan de Titanium. Je kan ook voor een sportievere ST-Line gaan, die is net even duur. Helemaal onderaan het gamma is er echter ook al een 1.5 voor € 38.705 euro, maar die komt met minder verfijnde technologie. Het zijn tarieven die in de buurt van die van de concurrentie liggen, waardoor ook de Kuga niet ‘ontsnapt’ aan de conclusie dat dit type auto’s echt wel prijzig is geworden.