Wie zich nog de eerste generatie van de Santa Fe uit 2000 herinnert, zal het met me eens zijn dat de tijden nogal veranderd zijn bij Hyundai. Van uitdager voor de Japanse en Europese volumemerken is de Zuid-Koreaanse constructeur uitgegroeid tot een wereldwijde speler die qua design, technologie en kwaliteit flirt met een niveau dat je vanaf de i30 als premium kunt beschouwen.

Als geen ander merk beseft Hyundai immers dat middelmatigheid vandaag wordt afgestraft door de consument. Je moet je onderscheiden van de grijze massa en als je dat doet, dan is de consument bereid om zijn zuur verdiende centen aan jouw product te spenderen. Dat onderscheiden, daar staat uiteraard een prijskaartje tegenover. Hyundais zijn al lang geen goedkope auto’s meer.

Vlaggenschip

In Europa is de Santa Fe het vlaggenschip van Hyundai, dat elders in de wereld ook staatshoofdwaardige limousines aan de man brengt. Het heeft dan ook de knowhow in huis om prestige-auto’s te bouwen die kunnen wedijveren met Lexus, om maar een concurrent te noemen.
De Santa Fe maakt in ieder geval indruk. Mocht je het logo afplakken, dan zou menig niet-kenner een premiummerk noemen als maker van dit vehikel. Dat is a priori een goede zaak, maar je zou je vragen kunnen stellen bij de sterkte van de merkidentiteit van Hyundai. Wel, die is er de voorbije jaren met rassen schreden op vooruitgegaan dankzij de komst van topdesigners als Peter Schreyer (die tekenaar van onder meer de Audi TT) en onze landgenoot Luc Donckerwolke (die daarvoor bij Seat, Lamborghini en Bentley werkte). 

Ook het interieur gooit designmatig hoge ogen en is afgewerkt met kwaliteitsvolle materialen. Het dashboard bestaat uit een groot zacht glooiend vlak dat onderbroken wordt door twee symmetrische bogen (een beetje zoals in de Ford Mustang) en naar beneden toe overgaat in een schuin oplopende middenconsole. Hyundai ging daardoor duidelijk de mosterd halen bij een zeker merk uit Zuffenhausen. Alleen jammer dat die middenconsole bezaaid is met een oerwoud aan knoppen. Terwijl sommige merken voor 100% digitaal gaan – wat verre van de meest ergonomische oplossing is – koos Hyundai haast voor het tegenovergestelde, wat evenmin een goede oplossing blijkt.

Dat neemt niet weg dat de stoelen uitstekend steunen en standaard elektrisch verstelbaar zijn, zodat deze Santa Fe zich opwerpt als een ideale langeafstandsloper. Stroomlijngeluiden hadden allicht wat beter gedempt kunnen worden – de nieuwe Tucson leek ons op dat vlak minstens even goed te doen.

Reiswagen bij uitstek

Het goed afgestelde stuur en de evenwichtige ophanging maken van deze zware Santa Fe een geruststellend rijdende SUV. Dwarsnaden en korte oneffenheden worden wel vrij goed doorgegeven – iets wat we ook al merkten aan boord van zustermodel Kia Sorento. Ondanks deze wat zenuwachtige schokdemping is het aangenaam toeven aan boord dankzij de riante ruimte en het zitcomfort. Ook achterin zitten is geen straf. De achterbank kan verschoven worden en de rugleuning is verstelbaar. 

Helemaal achterin bevinden zich twee optionele klapstoelen, zodat je van de Santa Fe een zevenzitter kunt maken. Voor korte ritten dan toch, want het is en blijft een “5+2”-opstelling. De koffer is in vijfzitsconfiguratie 634 liter groot en is vlot toegankelijk dankzij de standaard automatisch openzwierende klep. Je moet niet op een knopje drukken of met je voet onder de bumper zwaaien – gewoon enkele seconden achter de auto blijven staan met de sleutel op zak en daar gaat-ie. 

Onder de motorkap ligt een 2,2 liter grote Smartstream-viercilinder uit aluminium. Hij wordt gevoed door een common rail die 2.000 bar levert en zet 200 pk op de voorwielen – tenzij je voor de 4x4-versie kiest. Het koppel bedraagt een flinke 440 Nm – iets wat deze zware jongen best kan gebruiken om vlot vooruit te komen. De overbrenging wordt steeds toevertrouwd aan een door Hyundai zelf ontwikkelde gerobotiseerde achtbak met natte koppelingen. Die staat qua souplesse, schakelzachtheid, reactiviteit en proactiviteit minstens op hetzelfde niveau als de DSG’s die je terugvindt in diverse modellen van de VW-groep en hij is al helemaal de meerdere van de Aisin-automaat die gebezigd wordt door Ford, Peugeot, Opel en Volvo. 

Qua verbruik werden we aangenaam verrast: onze vrij jonge testwagen strandde op een gemiddelde van 7,2 l/100 km, waarbij we 70% van onze kilometers via snelwegen aflegden en 30% in en rond agglomeraties. Het bewijst nog maar eens dat een goede moderne diesel de beste oplossing is voor zware en omvangrijke voertuigen waarmee je vooral snelle wegen gebruikt.

Technologisch helemaal mee

Een vlak waarop Hyundai nog wat achterstand had goed te maken, was het infotainment. Dat heeft het intussen gedaan: op het dashboard prijkt trots een 10,25 duim groot aanraakscherm met geconnecteerde diensten. Zo krijg je toegang tot live verkeersgegevens, het weerbericht, benzinestations met hun respectieve prijzen, enzovoort. Hyundai heeft ook geïnvesteerd in een betere stembediening, al is de virtuele dame in kwestie nog altijd een beetje hardhorig. 

Qua ADAS zet de Santa Fe de ontegenzeggelijk de toon. Zo goed als alles is standaard: van dodehoek- en verkeersbordherkenning tot een autonome noodrem met voetgangersherkenning. Zelfs voor een adaptieve cruisecontrol moet je niet bijbetalen. De Santa Fe pakt bovendien uit met iets wat “Safe Exit Assist” werd gedoopt – zeg maar een uitstapbeveiliging. Als een kind op de achterbank het portier wilt openzwaaien terwijl er langs achteren een auto nadert, zal de Santa Fe je visueel en auditief waarschuwen en het ontgrendelen van de deur verhinderen.

Ook is er een dodehoekcamera ingewerkt in de buitenspiegels waarvan de beelden gestreamd worden naar een plekje links of rechts in het instrumentenpaneel wanneer je de richtingaanwijzer hanteert. Sommige mensen vinden het geniaal, maar persoonlijk zie ik er de meerwaarde niet van in. Als het regent, blijven er soms druppels op de camera hangen zodat het beeld helemaal blurry is. Bovendien kun je niet op twee plaatsen tegelijk kijken en is het m.i. nog steeds de bedoeling dat je sowieso je spiegels checkt voordat je een manoeuvre uitvoert.

Value for money

In België kost de Santa Fe minstens € 51.000. Dat is even schrikken. Het is het resultaat van de beslissing van de Belgische importeur om geen kale instapversie aan te bieden. Bij ons begint het aanbod dus bij de Shine-uitvoering, die aan de basis al heel weelderig is aangekleed. Dubbele ledkoplampen, automatische hoogteregeling van de ophanging, 18-duimvelgen, een automatische kofferklep met handsfree bediening, parkeersensoren rondom, camera, privacy glass, een lederen interieur, elektrisch bediende voorzetels, stoelverwarming voor- en achterin, sleutelvrij openen en starten, een 10,25” infotainmentscherm, navigatie, actieve rijstrookassistent, adaptieve cruisecontrol, …. Er valt haast niets meer aan toe te voegen. 

We echt het onderste uit de kan wil, kan voor € 1.500 opteren voor het Safety Pack, dat onder meer een functie bevat waarmee je de auto op afstand kunt laten parkeren. Voor € 1.000 extra krijg je het Family Pack, dat als voornaamste element de derde zetelrij omvat. Wil je een open dak en vettere wielen, dan moet je voor het Sensation Pack van € 2.000 gaan. Deze optiestrategie heeft zijn voordelen, maar beperkt de personalisatiemogelijkheden. 

Hoe dan ook krijg je heel veel goodies voor je geld en de weinige opties zijn redelijk betaalbaar. De fiscale pil is in Vlaanderen helaas niet echt zacht te noemen: de CO₂-uitstoot van 165 g/km (WLTP) en de motorinhoud van 2,2 liter vertalen zich in een BIV van € 1.107,62 en een jaarlijkse verkeersbelasting van € 647,25. De fiscale aftrekbaarheid ligt op 50%. Voor interessantere belastingcijfers kun je terecht bij de hybride of de plug-inhybride versie, maar als je (heel) veel kilometers rijdt, zal de diesel op het einde van de rit toch voordeliger uitkomen.

En dat brengt ons bij de hamvraag: is € 51.000 een gerechtvaardigde prijs? Als je weet dat hij tussen twee segmenten invalt – hij is groter en rianter aangekleed dan de Peugeot 5008 en VW Tiguan Allspace, maar nog een tikje kleiner en minder luxe dan de BMW X5 – dan is het antwoord ja.

Wie een stijlvolle SUV zoekt die een maatje groter is dan de zevenzitmodellen in het middensegment en een riante uitrusting weet te appreciëren, maar geen budget (of parkeerruimte) heeft voor pakweg een Volvo XC90, kan niet aan de Santa Fe voorbij. Hij overstijgt zijn categorie op alle vlakken.

Advies voor uw volgende bedrijfswagen?

 Leaseprijs 48 maanden / 100.000 km: € 687,06 excl. btw

TCO 48 maanden / 100.000 km: € 918,46

Hoe wordt de leaseprijs berekend?

De maandelijkse leaseprijs wordt aangeleverd door Athlon en is gebaseerd op een standaardvoertuig waarop de standaard fleetkorting is toegepast. Het betreft een operationele leasing voor 4 jaar en 100.000 km, inclusief onderhoud, verzekering en een set winterbanden. Het betreft geen bindend aanbod. 

Hoe berekent Autonieuws de TCO? 

Om een totaalbeeld van de kosten te krijgen (TCO, voor total cost of ownership), moet je verder kijken dan de leaseprijs. Onze berekening van de TCO is gemaakt met de Car Cost Advisor van Eurofleet Consult, dé marktreferentie in België en Frankrijk voor TCO-berekeningen op maat van de gebruiker. We houden rekening met de fiscale aftrekbaarheid, 65% niet-terugvorderbare btw, de solidariteitsbijdrage, het brandstofverbruik volgens de door de constructeur opgegeven cijfers (WLTP) en de belasting op de verworpen uitgaven. We gaan hierbij uit van de situatie van een werknemer van een vennootschap die aan de normale vennootschapsbelastingstarieven belast wordt. Het gaat in deze berekening om de zogenaamde TCO na belastingen (TCO 3 volgens de nieuwe nomenclatuur).

Is deze auto interessant voor mij als zelfstandige?

Wens je advies bij de aankoop van je bedrijfswagen en wil je weten wat de beste keuze is in jouw situatie? Twijfel je tussen een diesel, benzine, hybride of elektrische auto? Wil je het volledige plaatje zien inclusief de fiscale aspecten en foute keuzes vermijden? Neem dan contact op met Car-Matchers.be voor onafhankelijk, betaalbaar en helder.