De AMG 63-variant van de vorige generatie van de Mercedes E-Klasse had een 4 liter grote V8 nodig om zijn klanten een indrukwekkende 612 pk te bezorgen, de nieuwe 53 levert nu hetzelfde vermogen met twee cilinders minder. Met dank aan de assistentie van een extra en dus elektrische motor, deze AMG is zowaar een plug-inhybride. Autonieuws deed de test.

Je loopt als buitenstaander tegenwoordig makkelijk verloren in de grote AMG-toonzaal. Er wordt gegoocheld met cilinders, met elektromotoren, met Performance-varianten en nog wel een en ander. Voor de vorig jaar gelanceerde en dus jongste generatie van de E-Klasse is het gelukkig net wat ‘simpeler’ geworden. Zowel de berline als de break tellen (voorlopig?) maar één AMG-variant meer, de 53 Hybrid 4Matic+. Met uitzondering van het cijfer, laat zelfs die voornaam zich makkelijk uitleggen. De auto wordt via de vier wielen aangedreven door een net geen 3 liter grote zescilinder en een elektromotor, samen zorgen die voor een systeemvermogen van 585 pk en met de Race Start-functie van het AMG Dynamic Plus-pakket zelfs 612 pk. Dat zijn, zoals we in de inleiding al hebben ‘verraden’, net evenveel paarden als de 63 met V8 van de vorige E-generatie. Er was toen ook al een 53, zij het niet als PHEV en dan ook maar 435 pk sterk. Als de 63 toen de baas en de 53 zijn assistent was, dan is de eerste nu dus verdwenen en heeft de tweede zijn functie overgenomen.

Op aanvraag

Of een hybride AMG anno 2024 nog als hoogverraad moet worden gezien? Natuurlijk niet, dat stadium zijn zelfs de meest fanatieke volgelingen wellicht al voorbij. De brutaliteit waar leken de bekende Duitse afkorting misschien nog altijd mee associëren, is er bij deze top-E wel niet meer. Het is te zeggen, ze is er alleen nog op – mogen we het zo formuleren? – aanvraag. Wie niet weet waar AMG voor staat en ook geen benul heeft van het enorme potentieel dat onder het koetswerk schuilt, kan een jaar met de 53 rijden zonder ook maar een moment te beseffen dat die desgewenst quasi even snel is als een pure sportwagen van Ferrari of Lamborghini.

Het klinkt misschien gek voor zo’n super-Mercedes, maar het comfort en gebruiksgemak zijn eigenlijk enkele van zijn grootste troeven geworden. De onder de koffervloer geplaatste en voor een plug-inhybride best wel grote batterij van (bruto) 28,6 kWh laat zelfs toe tot een goede 100 kilometer elektrisch te rijden, ze reduceert de CO2-uitstoot WLTP-gewijs dan ook tot 19 g/100 km.

Een litertje per 100 kilometer

Om het misschien nog wat indrukwekkender te doen lijken, het gaat dan om een benzineverbruik van maar zowat een litertje per 100 kilometer. Maar dat lukt natuurlijk alleen “in theorie” en dus nooit op weg naar het werk of naar waar dan ook. Nog even over de batterij, die kan met een keurige 60 kW worden opgeladen. Je kan er ondanks een nettocapaciteit van 25,5 kWh in de elektrische modus wel niet meer dan 21,2 kWh van gebruiken. De ‘rest’ wordt beschikbaar gehouden voor als je echt eens heel ‘vlot’ wil accelereren of versnellen. 

Als het je alleen of toch vooral daar om te doen is, hoor je echter geen AMG te kopen. Dan ga je bijvoorbeeld beter voor de E 300 e of E 300 de, die plug-inhybrides op benzine of diesel zijn natuurlijk nog wat zuiniger. De E 53 Hybrid 4Matic+ biedt ook heel andere of als je wil extra mogelijkheden, met dank aan dus een indrukwekkende brok technologie. De lijnmotor met zes cilinders is in zijn eentje al goed voor 449 pk en 560 Nm, de elektrische motor levert tot 120 kW en 480 Nm. Hun ‘samenwerking’ zorgt voor het al vermelde en echt wel hoge systeemvermogen van 585 en met Race Start zelfs 612 pk, alsook een bruikbaar maximumkoppel van 750 Nm. Vandaar naast desgewenst heel gunstige verbruiks- en CO2-waarden ook bijzonder indrukwekkende prestaties, genre een spurt naar 100 km/u in slechts 3,8 seconden en met het AMG Driver’s-pakket erbij een zelfs dan nog altijd elektronisch gelimiteerde top van 280 km/h.

Standaard vierwielsturing

Een flink deel van het E-verhaal hoeven we niet meer in detail (opnieuw) te vertellen, de berline en break passeerden hier immers al onder de vorm van tests met andere varianten. Het platform is een evolutie van dat van de vorige generatie, voor de 53 zijn er natuurlijk nog heel wat verstevigingen en aanverwante aanpassingen gebeurd. De auto heeft een adaptieve ophanging met schroefveren en verstelbare dempers met twee kleppen en vanzelfsprekend ook krachtigere remmen, met AMG Dynamic Plus worden die zo mogelijk nog wat efficiënter en zijn er ook dynamische motorsteunen.

De auto komt ook met een tegenwoordig weer bijzonder populaire vierwielsturing, vanaf 100 km/h kunnen de achterwielen tot 2,5 graden in de andere richting dan die vooraan ‘wijzen’ en aldus de rijdynamiek nog vergroten. De vierwielaandrijving heeft een elektronisch gecontroleerd middendifferentieel, in theorie kan het volledige koppel zowel naar de voor- als naar de achteras worden gestuurd. In de praktijk is er echter altijd op zijn minst een klein beetje trekkracht vooraan voorzien, vooral om veiligheidsredenen. Als je op de bestelbon ook het al vermelde AMG Dynamic Plus aanvinkt, wordt nog een elektronisch geregeld sperdifferentieel op de achteras gemonteerd en vinden de wielen daar nog wat meer tractie bij het uitkomen van snel genomen bochten. 

Bijna alles kan

Rijden met deze AMG lijkt op het eerste gezicht misschien niet echt opwindend, zelfs flinke acceleraties zorgen niet voor echt veel akoestisch en aanverwant drama. Dit is echt een sportberline “van zijn tijd”, dat wil zeggen technisch heel competent en desgewenst zeker ook heel snel. In de modi Sport en vooral Sport+ ervaar je wel wat meer en voor de oren zelfs net iets te veel spektakel, maar daar moet je het gaspedaal dan wel stevig voor indrukken. In alle andere omstandigheden is het, met een directe besturing, een zich altijd snel aan de ondergrond ‘aanpassende’ ophanging en een achterwielsturing die het hoge gewicht goed weet te maskeren, vooral de sereniteit die indruk maakt.

Niets moet maar (bijna) alles kan, dat is het gevoel waarmee je na elke rit uitstapt. Met dank ook aan de elektrische assistentie, die de af en toe nog door de drukvoeding van de benzinemotor overgelaten ‘gaten’ op een heerlijke manier weet op te vullen. Misschien toch nog een klein “puntje van kritiek”, het manueel terugschakelen via de achter het stuurwiel gemonteerde peddels vraagt net iets te veel tijd om echt sportief te kunnen worden genoemd.

In de disco

AMG’s zien er natuurlijk ook altijd wat sportiever uit dan hun bravere soortgenoten, al vallen die visuele verschillen met de ook voor tal van andere modellen aangeboden AMG Line-looks tegenwoordig misschien wel wat minder op. Dat is geen erg, er zijn nog net genoeg sportieve accenten (bumpers, wielkasten...) toegevoegd om er de ‘echte’ AMG’s voldoende te doen uitspringen en het uiterlijk vertoon tegelijk toch ook enigszins discreet te houden. Dat is iets minder het geval in het interieur, dat wordt verlicht als was het een discoclub uit vroegere tijden. De twee knappe schermen, tegen meerprijs uit te breiden met een extra exemplaar voor de voorste passagier, zijn natuurlijk bekend van de bravere E-modellen. Dat kunnen of moeten we helaas ook zeggen van de vervelende haptische bedieningen op het stuurwiel. Het volume van de audio krijg je er bijvoorbeeld zelden meteen mee afgesteld zoals je het zou willen, onbegrijpelijk dat de – we wikken en wegen onze woorden – idioten die dat bedachten (vermoedelijk) nog altijd bij Mercedes werken. 

Het concept van de AMG E 53 Hybrid laat zich echt niet vergelijken met dat van de C 63 S E Performance. Die nog wat compactere berline en break zijn evengoed van het hybride type en met 680 pk nog wat krachtiger dan hun grote broers, maar ze doen het qua verbrandingsmotor wel met slechts vier cilinders. Dezelfde technologie steekt ook in de GLC en GLC Coupé, AMG-adepten hebben het daar blijkbaar toch nog wat moeilijker mee. De verkoopcijfers vallen tegen, wat al tot de wellicht nog niet helemaal ‘officiële’ Mercedes-belofte zorgde dat er voor andere (lees: grotere) modellen uit de AMG-winkel toch ook nog wel een tijdje een magische V8 beschikbaar zal blijven. ‘Onze’ E doet het dus met een zescilinder en misschien moeten we die, na een weekje intens genieten van zijn grote veelzijdigheid, hier dan ook maar hét ideale compromis noemen. De meest opwindende AMG ooit, dat is het dan weer zeker... niet.